in de probus - mr. E.P.J. Verweij

Maandag 13 juni jl. had Probus de eer om advocaat en gemeenteraadslid Erik Verweij te mogen interviewen. In dit interview vertelt hij hoe hij de overstap van collegebanken naar de advocatuur heeft ervaren. Ook gaat hij uitgebreid in op zijn huidige werkzaamheden en het beeld van de advocatuur. Daarnaast leer je Erik persoonlijk kennen en zal hij vertellen waarom hij geïnteresseerd is in de politiek.



Wie is Erik Verweij?
Mijn naam is Erik, ik kom uit een klein stadje vlakbij Utrecht maar woon sinds mijn 18e in Rotterdam en ga hier voorlopig niet meer weg. Ik werk als advocaat en procedeer dan vooral vaak over contracten, aansprakelijkheid of de vrijheid van meningsuiting. Ik woon samen in Hillegersberg, loop graag hard, ga naar de sportschool, luister graag naar muziek en ben graag buiten. Naast mijn werk als advocaat ben ik gemeenteraadslid voor de Rotterdamse VVD.

Waarom heb jij gekozen voor de rechtenstudie? 
In mijn jeugd werd ik soms gepest en had ik niet altijd iemand die voor mij opkwam. Nu wil ik dus voor mensen opkomen door als raadsman in de rechtbank hun zaak te bepleiten. 

Waarom Houthoff? Omdat Houthoff bekend staat als een procestijger en je gezien jouw pleitvaardigheden daar het beste af was?
Bij een van de pleitwedstrijden kwam ik een recruiter tegen die niet een standaard recruiterpraatje afdraaide. Die recruiter, wat later een advocaat-medewerker bleek te zijn, kon mij vertellen dat zij over dezelfde dingen twijfelde als ik. Ik wilde graag actief zijn in de procespraktijk waar ik mijn eigen cliënten in de rechtbank verdedig en mijn vraag was of dit wel bij Houthoff kon. Zij vertelde mij dat zij ook nog niet wist of zij heel haar leven bij Houthoff zou blijven werken. Maar het is op dit moment wel een hele mooie kans om mijn rugzakje te vullen met een hele goede opleiding en om in een uitdagende omgeving te hebben gewerkt. De lat voor jezelf hoog liggen is ook goed voor je persoonlijke groei. Daarnaast is het doen van leuke en spannende zaken een fijne bijkomstigheid. Helemaal als je jong bent en nog geen behoefte hebt om al een gezin op te bouwen of heel veel andere dingen naast je werk te doen. Dan is het wel een mooie uitdagende omgeving. 
Uiteindelijk heb ik toch een student-stage bij Houthoff gedaan om te kijken of het mij wel of niet beviel. De mensen binnen Houthoff waren veeleisend, maar op een goede manier. Je wordt echt gedreven om het beste uit jezelf te halen en niet met een zesje genoegen te nemen. Daar had ik soms wel een handje aan. Zeker op de universiteit. Ik was al snel tevreden met een zes, maar het is dus ook wel goed om in een omgeving te werken waar dat niet wordt toegestaan. Daar heb je misschien later nog wat aan. Ik geloof dat dat ook zo is. 

Waarom dan toch de overstap naar Yur Advocaten & Consultants?
Op een gegeven moment had ik door dat het tijd was om naar een kantoor te gaan waar ik cliënten in de rechtbank mocht verdedigen. Ik wilde namelijk pleiten, daarom was ik immers advocaat geworden, en ik merkte dat het bij Houthoff toch steeds de partner was die de zaak in de rechtbank mocht bepleiten. Dat gebeurde vrij regelmatig. Je had dan wel echt een leuke zaak, maar als het erop aan kwam was de partner degene die dan het leukste deel mocht doen. Daar liep ik dus steeds meer tegenaan. Na die paar jaar heb ik besloten dat ik niet de wetenschapsjurist, maar meer de praktijkjurist wilde zijn. Ik moest dan dus ergens gaan werken waar ik meer de praktijk in kan. De overstap is voor mij dus een goede keus geweest. 

De advocatuur, waarin je nu werkzaam bent, is dat veel veranderd als je 2014 vergelijkt met nu, ook met corona meegenomen natuurlijk?
Wat ik merk is dat de samenleving anders tegen de advocatuur aankijkt. Dan bedoel ik met name tegen bepaalde zaken. Destijds kon je trots zeggen dat je voor spannende en discutabele cliënten werkte en dan heb ik het bijvoorbeeld over de Russische Federatie. Nu merk je steeds meer dat mensen het zien als een soort van wedstrijdje waarbij je als advocaat je cliënt verdedigt en dat je dan alles verdedigt wat hij ooit heeft gezegd en gedaan heeft. Ik heb bijvoorbeeld een keer voor Wybren van Haga ook een hele mooie zaak gedaan. Hij was van Linkedln verwijderd, omdat hij bepaalde uitspraken had gedaan die volgens Linkedln in strijd waren met de gebruikersvoorwaarden. 

Hoe probeer je dit voor jezelf van je af te houden, dat je een beetje als advocaat die onafhankelijkheid behoudt? Ook voor de buitenwereld of is dat heel lastig?
Nee, dat is best simpel. Het is een kwestie van je niets aantrekken van mensen die proberen je ergens op af te rekenen. Tegelijkertijd zou je maar net de verkeerde tegenstanders hebben die er hun werk van maken om je proberen zwart te maken. Ik denk dat het belangrijk is om zo vaak duidelijk mogelijk uit te leggen waarom het zo belangrijk is dat iedereen recht op een advocaat heeft. Ik probeer daar met sociale media zoveel mogelijk gebruik van te maken. Ik zie nog veel advocaten die het fijn vinden om achter gesloten deuren te werken. Maar ikzelf vind het ook leuk om bijvoorbeeld via Twitter, LinkedIn, Instagram of YouTube uit te leggen hoe het recht werkt en waarom het zo belangrijk is dat bepaalde regels bestaan en wat de achtergrond daarvan is. Ook probeer ik uitspraken te weerleggen van mensen die iets zeggen wat naar mijn weten niet juist is. Het is wel goed om je als advocaat ook een beetje in het publieke debat te mengen en om uit te leggen waarom iets wel of niet een goede zaak is.
Advocaten zijn toch de beoefenaren met juridische kennis en zeker ook gelet op de afweging van grondrechten. Deze afweging moet toch op basis van een degelijke juridische onderbouwing worden gedaan. Ik denk dat advocaten daar zeker meer verstand van hebben dan de gemiddelde burger. Ja dat is wel belangrijk en dat is een beetje het belangrijkste manco van veel advocaten die spreken met minachting over mensen die niet over die kennis beschikken. In plaats van dat zij het proberen op een hele toegankelijke manier uit te leggen. Ik denk dat als elke advocaat zijn of haar best zou doen om mensen mee te nemen in waarom bijvoorbeeld grondrechten niet onbeperkt zijn, bijvoorbeeld de avondklok uitspraak ergens in november of december 2020.

Was dat dan ook een van de redenen waarom je die videocolleges geeft?
Precies, dat was inderdaad de eerste aanleiding voor de colleges, omdat je daar ziet dat een uitspraak best makkelijk kan worden verdraaid door uit te leggen dat rechters zich met politiek bemoeien door hun oren een kant te laten hangen. Dat rechters dan hele duidelijke politieke voorkeuren hebben, maar als je de uitspraken gaat ontleden dan zie je duidelijk welke stappen worden gemaakt of waarom het heel voorspelbaar was dat het hoger beroep anders zou lopen. 
Ik begrijp dat niemand of bijna niemand de moeite gaat nemen om het arrest in hoger beroep te lezen, maar dan is het juist de verantwoordelijkheid van de advocaat en de jurist om zulke uitspraken uit te leggen. Ook waarom dan in hoger beroep anders is geoordeeld. En dan precies stil te staan bij het zinnetje in de wet waar over gebakkeleid is. Dit waren de argumenten voor en dit waren de argumenten tegen. En daarom heeft de rechter dit geoordeeld. Ik vind het belangrijk om daar tijd voor vrij te maken. 

Als ik een goede vriend van jou zou opbellen, wat zou die mij over jou vertellen?
Die zal waarschijnlijk vertellen dat je mij in de karaokebar ziet, ongezonde fascinatie voor karaoke. Dat vind ik echt mooi. 

Toen je net klaar was met afstuderen en bij Houthoff begon, hoe was die overstap voor jou als persoon? Die overstap van collegebanken naar de advocatuur, want volgens mij ben jij wel een feestbeest geweest tijdens je studententijd? 
Dat is het leuke van de grote kantoren, want dan is de overstap best klein. Het is een hele zachte landing van jouw studententijd. Je hebt een soort trainee programma, dat is je jaarclub. Je hebt je kantoorbar, dat is je sociëteit. Je hebt commissies, je hebt gala’s, et cetera.

Voor studenten die ook bij een Houthoff of een ander groot kantoor willen werken of bij Yur, wat zijn jouw tips om binnen te komen? Vaak hebben studenten het idee dat het alleen maar om de cijfers draait en als je geen 9 of 10 hebt niet binnen komt.
Klinkt super cliché, maar ik wil niet zeggen volg je passie, want dat is echt te cliché, maar ik bedoel te zeggen dat je wel de dingen moet op zoeken die je echt mooi vindt en daar moet je goed in worden. Destijds was ik niet de student die graag in zijn vrije tijd nog een keer de Asser serie ging doorspitten. Ik had voor mezelf besloten dat het belangrijk is om een beetje fatsoenlijke cijfers te halen. Voor mijn bachelor stond ik gemiddeld een 7 en met mijn master net aan een 7,5, wat je natuurlijk afrondt naar een 8. 
Ik had veel studenten over de vloer die een commissie hadden gedaan bij een studievereniging en toen vroeg ik hen naar de reden waarom zij een commissie hadden gedaan. Het antwoord was vaak ‘Leerzaam en samenwerken’. Maar dan wil ik weten ‘waarom’ heb je dat gedaan, en daar konden zij geen antwoord op geven. Als je dan een commissie hebt gedaan, dan heb je dat vinkje gehaald, maar toen had je niet echt de intrinsieke motivatie om het allerbeste eruit te halen, terwijl iemand die bij de scouting zat daar ook echt veel plezier aan heeft gehad. Dat vind ik veel belangrijker om te zien. Dan weet ik dat iemand gedreven is en ook bereid is om ongeacht wat anderen erover vinden, er achteraan gaan. Je hebt er namelijk tijd en moeite in gestoken en uiteindelijk wil ik ook iemand hebben die bereid is om dingen na te jagen die hij mooi vindt. 
Je kan wel iemand zoeken die in staat is om een half jaartje een commissie te doen, omdat je weet dat het goed staat op je cv, maar je weet dat diegene het niet gaat volhouden om zijn hele leven dingen te doen, omdat het goed is voor zijn leerproces. Je moet echt in staat zijn om te vertellen waarom jij dit werk mooi vindt en je moet bereid zijn om daar zoveel mogelijk uit te halen. 
Voor mijzelf vond ik in mijn werk de zittingen het mooist. Dat betekent ook af en toe aansturen op de zaken die te maken hadden met zittingen. Als ik in mijn studietijd alleen maar dingen had gedaan waarvan ik dacht “ja hiermee maak ik mezelf een goede kandidaat” dan had ik dat niet goed gedaan, want dan heb ik altijd maar een beetje dingen opgezocht die mij dingen zouden opleveren. Voor zittingen is het best ingewikkeld, want die zijn er niet zo vaak, omdat klanten daarvoor graag betalen. En cliënten vinden het helemaal niet leuk om naar de rechtbank te gaan. 
Als je niet van jongs af aan leert om zelf op zoek te gaan naar de dingen die je echt mooi vindt. Ik heb veel liever dat mensen vanuit die intrinsieke motivatie dingen doen en dat op hun cv zetten en dat tijdens een sollicitatiegesprek goed kunnen motiveren dan de zogenaamde “CV-bouwers’. 

Als ik over 5 jaar tegenover jou op deze stoel zit, zit jij dan nog steeds tegenover mij of ben je dan gegrepen door de politiek?
Hangt er een beetje van af. Ik vind de gemeenteraad van nu hartstikke leuk, maar het lijkt mij ook heel vet om nog een keer met landelijke thema’s bezig te zijn. Dat zou je als Kamerlid kunnen doen, maar een Kamerlidmaatschap kun je niet combineren met je werk. Als ik een keer de kans krijg zou ik wel serieus overwegen om meer de politieke kant op te gaan. Maar het is niet echt een loopbaan waar je je eigen loopbaan voor op pauze moet zetten. Ik zal mijn huidige loopbaan niet zo snel opblazen om Kamerlid te worden en ergens een andere baan te zoeken die ik eigenlijk minder leuk vind. Gewoon in beginsel de advocatuur en mocht een keer de mogelijkheid voordoen dan ga ik de overstap serieus overwegen. Ik ben nu nog geen raadslid (later die week beëdigd, red), maar ik kan mij heel goed voorstellen dat sommige dingen zullen tegenvallen. Wat mij het meest gaat frustreren, denk ik, is dat je niet altijd je gelijk kunt halen, ook al ben je nog zo goed voorbereid. Tijdens een zitting als advocaat heb je met een goede voorbereiding 8 van de 10 keer kans om de zaak te winnen. Bij de gemeenteraad kun je het beste verhaal hebben, maar de andere partijen blijven hun standpunt herhalen. Dat is niet gek of raar. Dat is hun werk om hun belangen te verdedigen. Je gaat dus anders om met beargumenteren en in discussie gaan, dat zal een uitdaging zijn. 

Kies je daarom ook eerder voor de politiek dan voor de advocatuur, omdat je dan meerdere mensen tegelijk kunt helpen in plaats van één persoon?
Ja zeker, maar daarbij moet ik wel beseffen dat het soms nog lastiger kan zijn om mensen te helpen. Als advocaat zit je dicht bij het vuur en als raadslid krijg je soms verzoeken of problemen op je bord waarmee je niet kan helpen. Je kan ze wel aan de juiste mensen koppelen, maar als zij heel vaak van het kastje naar de muur zijn gestuurd dan zullen zij pas bij je komen. Je kunt wel als overheid de organisatie verbeteren, maar dat is indirect. 

De vraag als afsluiter, want ik denk dat we tegen het einde zijn gekomen, staat er nog wat op je bucketlist? Of heb je alles al gedaan wat je wilde doen?
Ik wil mijn vliegbrevet halen. Als jochie was ik al gefascineerd door de ruimtevaart en vliegen is toch een beetje het dichtstbijzijnde wat daarbij in de buurt komt. Laatst, een jaar geleden, heb ik een proefles gedaan en dat was echt onvergetelijk.

---